Pandemi, Covid-19, virüs, plazma, entübasyon, satürasyon, pulse oksimetre, D vitamini, C vitamini, romatizma ilacı, yoğun bakım, makinaya bağlanma vs. gibi bir çok kelimeyi hayatımıza dahil olduğunu kaydeden Anestezi ve Reanimasyon Uzmanı Yoğun Bakım Sorumlu Hekimi Dr. Buket Bayram şunları yazdı:
Dünya ve ülke olarak rüyamızda görsek “hayırdır inşallah” diyemeyecek kadar kötü günler ve olaylar yaşadık, yaşamaktayız
Ben yoğun bakım sorumlu hekimi olarak, tüm sağlıkçılarla birlikte ön safhada buldum kendimi. Tedavisi olmayan bir hastalıkla mücadele halinde, silahsız asker gibi cephedeydik. Savaşmalı ve kazanmak için hep birlikte mücadele etmeliydik. Ettik de…
Pandeminin Yoğun Bakım bölümü sağlıkçılar, hastalar ve hasta yakınları için bir hayli zorlu ve maalesef trajik seyretti.
Bir taraftan alkışlandık, bir taraftan soyutlandık
Sağlıkçılar bir taraftan hastalar için tedavi, bakım, psikolojik destek, beslenme, destek tedavi vermeye çalışırken, bir taraftan da hastalığa yakalanmamak, ailesine ve çevresine yaymamak için mücadele etti. Yeri geldi apartmanındaki asansörü dahi kullanmaması için uyarı aldılar apartman sakinlerinden. Bir taraftan alkışlanırken, bir taraftan toplumdan soyutlanmaya çalışıldılar.
Hayata tutunup nefes almaya çalışmak
Peki ya yoğun bakımdaki Covid hastaları… Çoğu hastanın o gözlerindeki korku dolu ve ürkek bakışı asla unutamayacağım. Çevrelerinde kim olduğu, ne olduğu belli olmayan, eli yüzü görünmeden, güvenmek ve inanmak zorunda olduğu, tulumlarla dolaşan bir dolu insan ordusu.
Hiç bilmediğin bir yerde, eşini, anneni, babanı, kardeşini, evladını görmeden, dokunamadan, yaşayıp yaşayamayacağını bilemeden hayata tutunup NEFES almaya çalışmak…
Dışarda ise CANINI emanet eden, gelecek küçük güzel bir haber için dünyaları verebilecek hasta yakını olmak. Hastam, ne yer, ne içer, satürasyonu kaç, canı sıkılır mı? Hastaneye gittiği halde hastasını göremez. Hatta hastasını son kez göremeden kara toprağa veren insanlar.
Yoğun bakım yorar, yıpratır, o ortamda yaşayan, çalışan ve kapısında bekleyen bilir.
Umarım insanlık olarak en kısa süre de bu kabus biter. Ve eski şikayet edip, hiç memnun olmadığımız, şimdiler de ise deliler gibi Özlem duyduğumuz o günlerimize geri döneriz.
Hayat çok kısa, o ayakkabıyı al.:))