Öğretmen Turan Akpınar Anadolu‘nun ortasında başlayan, oradan en doğusuna, oradan da İstanbul‘a ve sonunda Almanya‘nın ortasındaki Steinbach‘a uzanan yaşam öyküsünü şiirleri ve anıları eşliğinde kitaplaştırdı.
İnsanlar öldüğünde, özgürlükler yavaş yavaş yittiğinde, vatan ve vazgeçilmez diye dillendirilen tüm değerler hızla elden gittiğinde; şaşkın, ürkek, çaresiz…
Suluboya ve karakalem resimler, Kadıköy’ün çarşıya çok yakın bir sokağında, tahta paletlerin üzerine yayılmış bir kaç renkli örtünün üstünde sıralanmıştı.
“Her satırı beni, çevremi bütün hikâyelerden bir parça katarak yazıyorum… En önemlisi kendinizden bir şeyler katarak ben siz bilmeden hayatlarınızı kendi satırlarıma çiziyorum.”
Bilmeden, tanımadan, o şartlarda yaşamadan yorum yapıyoruz. Erkin isteğiyle, basın neyi pompalıyorsa ona inanıyoruz. Yaratılan algıyı gerçekmiş gibi kabulleniyoruz
