6.4 C
Almanya
Perşembe, Mart 28, 2024

Eksiğim…

Array

Kenan Çığır

Her ölüm eksiltir beni.

Ölen; bir çocuk da olsa, bir asker, bir polis, bir sivil, bir anarşist, bir terörist de olsa eksilirim ben.

Şaşırmayın, korkmayın, aykırı bulmayın lütfen, ölümler eksiltir beni.

“Anarşistlere deli diyorlar haklılar.
Ama o deliliği bu sistemin yarattığını bilmiyorlar…”

Terörizm belasını sadece öldürmekle çözebileceklerine inananlar, aslında teröristin ne için terörize olduğunu da bilmiyorlar.

Ya ekmek almaya giden çocuğun ölümü, eksiltmez mi sizi? Misketleri mezarına konduğunda, kopmaz mı içinizde birşeyler?

Gencecik üniversite öğrencisi tekme tokat öldürüldüğünde, boğazınızdan kopanlar eksiltmez mi sizi?

Yok yok, oğlunu arayan annenin, kör olmayan kurşunlara gelmesi sonrası, çok ama çok eksilirim ben…

Potansiyel tehlike görülüp ölümden ölümler beğenenler için de eksilirim ben.

Ölen gencecik fidanlara,
üniformalısına- üniformasızına,
analara-babalara,
masumlara-masum olmayanlara, kayıtsız kalamam ben, eksilirim.

Ama ne olursa olsun:
Viagra ile çölde ölen bir adama “Ohh olsun!” diyemem örneğin.

Görüşünü ve duruşunu sevmediğim bir kimseye “Geber ulan ibne!” diyemediğim gibi.

Sırf bana muhalif diye, hapislerde çürüsün ve kanserden yada dertden ölsün demedim, demem de.

Ölen-öldürülen, yok edilen- yok sayılan, bizden değildir denilen, her cepheden herkes için eksilirim ben.

İktidar uğruna pala ile kelle alan Afrika yerlisi de, kelleyi veren de eksiltir beni. Bilirim ki kelleyi alan da avdır nihayetinde.

Kendi çıkarı için insan öldüren ve öldürten olduğu kadar, ölen de eksiltir beni. Ölen gitmiştir ama öldürtten de öldüren de ölmüştür sonsuza dek benliğinde.

Eksilirim ben, küçülürüm. İçim, varlığım, insanlığım her ölümde küçülür.

“Verdikçe sen kendinden, büyüyorsun aslında.” demiş, İrfan sahibi bir dost.

Hak etmedikleri halde birileri ile zaman geçirmekle, yüzüme gülüp arkamdan yağan sövgüyle, hediye ettiklerim veya bana hediye edilemeyenlerle, insana sadece insan olarak bakmakla; yada böbreğimi, kalbimi, sevgimi vermekle eksilmem ki ben.

Zerreyi miskal kadar değeri yokken insanlığın;
ve benden olmayan yoktur hükmündeyse yaşamak; eksiğim ben dost, çok eksiğim.

Eksilen yanım, ahhh insanlığım.

Son Haberler

İlgili Haberler