Ahh benim SOL yanım!
Kenan ÇIĞIR
İlkokulda öğretmen ses çıkartmasa da Sabahat’çim elime vuruyordu. “Oğlum sol el ile yazılmaz. Kalemi öbür eline al.”
Kocelispor da top koşturuyorum. Ufacık adamlarız. Sağ tarafta Metin, sol tarafta ben. Sevgili hocam Serpil Hamdi Tüzün isim takmış: “Rüzgarın oğlu.” Solum kalecinin parmağını kırıyor!!! Babam eve meşin top getiriyor. Rüya gibi. Hem piyasada yok, hem pahallı. Al şunu diyor: “Solaklık para etmez, sağını çalıştır biraz.”
Ben benden bi bok olmayacağını o yaşta biliyorum.
Genç adam oluyoruz ve siyaset… Dillendirmeye gerek var mı bilmiyorum. Ama hep: adalet, özgürlük, barış ve insandan yana oluyorum. Yani siyasette de sol yanım; yoldaşlarımın katkıları ve onuruyla gelişiyor.
Sol ayağım kırılıyor ameliyat oluyorum. Sol böbreğimi alıyor doktorlar, aslında sağdaki de sağlam. Böcek ısırıyor sol elim, bileğim çatlıyor sol elim.
Trafik kazası geçiriyorum sol köprücük kemiğim tuzla buz!
Dostlarım sola yalpalayıp “Dayı gibi.” yürüdüğümü söylüyorlar. Kimi ‘Dayı Kenan’ kimi ‘Barbar Kenan’ diyor.
Ama rakı içtiğimde mutlaka dimdik yürüyorum. Hiç kimse sol’a bok atmasın diye.
Sabahat’çim küçükken elime çok vurmuş, tüm işleri sol elimle yapsam da yemeği artık sağ elle yiyiyorum. Annemi özlüyorum. Ne büyük kadınmış. Yaşasaydı yeşil gözlerini kısa kısa güler ve derdi ki; “Kara oğlum gördün mü? Diyanet denen zavallı kurumdaki şarlatanlar sol elle şeytan yemek yer demiş. Hayrınaymış sana yaptığım zulüm, hayrına…”
Ahh benim SOL yanım:
Yorgun, bıkkın, kırgın, eksik, üzgün yanım.